Γυναικοκτονία στη Σαλαμίνα: Έκανε όλα όσα έπρεπε κι όμως δεν ζει
Η 43χρονη γυναίκα τα έκανε όλα σωστά κι όμως σήμερα δεν ζει. «Τη βρήκα με άλλον άντρα, τρελάθηκα». Μια φράση (και μια πράξη) που δεν θα αργήσει να ακουστεί ξανά.
Του πατρός μου. Του αντρός μου. Γενικές γενικότητες. Ειδικές γενικές. Παγιωμένες. Λες και όλοι βάλθηκαν να μας απομακρύνουν από το αυτονόητο. Η δική μας γενική. Του εαυτού μας. Εδώ είναι το ανήκειν. Η πεισματική άρνηση αναγνώρισης της αυτοεξουσιότητας των γυναικών οδηγεί σε εγκλήματα. Η γυναικοκτονία στη Σαλαμίνα. Ακόμα μία. Ένα αηδιαστικά προβλέψιμο μοτίβο.
Ο 71χρονος συνελήφθη στο Κερατσίνι μετά από ώρες, στις 5 Δεκεμβρίου. Η 43χρονη σύντροφός του τον είχε καταγγείλει για ενδοοικογενειακή βία στις 2 Δεκεμβρίου. Είχαν προηγηθεί καυγάδες, φωνές, ουρλιαχτά, χτυπήματα κι άλλα πόσα «πού να μπλέκεις τώρα» από γείτονες που άκουγαν αλλά δεν άκουγαν κιόλας. Φόβος. Λάθος απάντηση.
Η 43χρονη πέρασε το κατώφλι του Αστυνομικού Τμήματος Σαλαμίνας. Να φύγει μαζί με τον γιο της από το σπίτι που έμενε εδώ και επτά χρόνια με τον σύντροφό της. Να εγκαταστήσει την εφαρμογή panic button και να πατήσει το κουμπί όταν κινδυνεύσει. Όλα τα έκανε. Πήγε να μείνει στο σπίτι της μητέρας της. Εκείνος την περίμενε στην αυλή με μια οπλισμένη καραμπίνα στα χέρια. Δύο κάλυκες περισυνέλεξαν πλάι από το άψυχο κορμί της. Δύο τραύματα. Ένα στην κοιλιά, ένα στο στήθος.
Γλίσχρο το σύστημα προστασίας των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν. «Τη βρήκα με άλλον άντρα, τρελάθηκα», ομολόγησε ο δράστης μετά τη σύλληψή του. Θέμα τιμής και τι να κάνει; Ανδρισμός παράφορος. Ένα χέρι που οπλίζεται από αγάπη, από ζήλια, από θόλωμα.
Μπορεί να βόλευε να ρομαντικοποιήσουμε τα κίνητρα που οδηγούν στη γυναικοκτονία. Θα συμπλήρωναν ως άλλοθι το πατριαρχικό αφήγημα που από τη μία ενοχοποιεί το θύμα και από την άλλη το αναγκάζει να ακινητοποιηθεί για να υποστεί βία δολοφονική.
Γυναικοκτονία στη Σαλαμίνα: Ο 71χρονος δράστης οδηγείται στον Εισαγγελέα Πειραιά
Μεγαλώνουν θεωρώντας πως δίπλα τους, αν όχι πίσω τους, πρέπει να έχουν μία ύπαρξη βολική. Που θα πηγαίνει με τα νερά τους. Που θα μετατρέπεται αργά και σταθερά σε κτήμα τους γιατί είναι κι αυτή η γενική που έχει γαλουχήσει γενιές ανδρών και κατ΄ επέκταση γενιές γυναικών.
Πώς να συγκρουστείς με το «του αντρός μου», όταν όλα γύρω σου φωνάζουν μείνε για τα παιδιά, μην χαλάς την οικογένειά σου, τι θα πει η γειτονιά. Για την ασήμαντη γνώμη κάποιων εξίσου ασήμαντων τρίτων υπέφεραν και υποφέρουν γυναίκες σε μια κοινωνία εμβαπτισμένη στα λασπωμένα νερά της πατριαρχίας.
Μπορεί η προτροπή της αστυνομίας να μην επιστρέψεις στον δυνάστη σου να συγκρουστεί με τον πυρήνα του προβλήματος; Μπορεί οι ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών να αποτελέσουν από μόνοι τους λύση; Μπορεί το panic button να αναχαιτίσει τον δράστη με την οπλισμένη καραμπίνα; Η απάντηση παραμένει αρνητική, όσα βήματα κι αν έχουν γίνει.
Το νομικό μας σύστημα είναι έτσι δομημένο που επί της ουσίας φαλκιδεύει το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν τη ζωή τους. Όταν ο δράστης δεν σκέφτεται ότι μετά την πράξη του θα συναντήσει (νομικούς) τοίχους υψωμένους, τότε ελαφρά τη καρδία θα πατήσει τη σκανδάλη, θα τυλίξει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό της και θα σταματήσει μόνο όταν εκείνη πάψει να σαλεύει, θα την χτυπήσει μέχρι να υποκύψει στα τραύματά της. Θα την τιμωρήσει βασισμένος σε ένα αξιακό σύστημα που την ορίζει ως εκ φύσεως ον κατώτερο.
Οφείλουμε να δράσουμε άμεσα. «Τη βρήκα με άλλον άντρα, τρελάθηκα». Μια φράση (και μια πράξη) που δεν θα αργήσει να ακουστεί ξανά.
