Γερμανία και Γαλλία «πνίγουν» την Ευρώπη

Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκει την Ευρώπη η πιθανότητα ενός εμπορικού πολέμου μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς οι δύο μεγαλύτερες Οικονομίες της αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα πολιτικές κρίσεις και οικονομικές δυσκολίες.

Απόδειξη αυτού είναι ότι η Γερμανία οδεύει προς το δεύτερο συνεχόμενο έτος μηδενικής ανάπτυξης, ενώ η ανάπτυξη της Γαλλίας για το 2025 δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 1%.

«Είναι αυτή η οικονομική στασιμότητα της Ευρώπης το αποτέλεσμα μίας ανεπαρκούς κεϊνσιανής τόνωσης ή την ευθύνη φέρουν τα διογκωμένα κράτη Πρόνοιας στα εδάφη της;», ρωτούσε σε πρόσφατο σχετικό άρθρο του ο «Guardian».

Το σίγουρο είναι ότι όσοι διατείνονται ότι απλά μέτρα, όπως τα υψηλότερα δημοσιονομικά ελλείμματα ή τα χαμηλότερα επιτόκια, μπορούν να επιδιορθώσουν την κατάσταση είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, οι επιθετικές πολιτικές τόνωσης της Γαλλίας έχουν ήδη ωθήσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα στο 6% του ΑΕΠ, ενώ η αναλογία Χρέους προς ΑΕΠ έχει εκτοξευτεί στο 112%, από 95% που ήταν το 2015.

Το 2023 ο Εμανουέλ Μακρόν ήρθε αντιμέτωπος με πολυήμερες διαδηλώσεις κατά της απόφασής του να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια, μία προεδρική κίνηση που, σύμφωνα με τους αναλυτές, αν και κρίνεται σημαντική, δεν αγγίζει ούτε την επιφάνεια των δημοσιονομικών προκλήσεων της χώρας.

Όπως προειδοποίησε, πρόσφατα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ, η δημοσιονομική πορεία της Γαλλίας είναι απλά μη βιώσιμη αν δεν δρομολογηθούν σύντομα εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις.

Εξίσου σημαντικό είναι, άλλωστε, ότι εξαιτίας του διογκούμενου Χρέους της η Γαλλία σήμερα πληρώνει υψηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου από την Ισπανία.

Τα μεγάλα Χρέη εμποδίζουν την ανάπτυξη του ΑΕΠ περιορίζοντας την ικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε επιβραδύνσεις και ύφεση.

Με αναλογία Χρέους προς ΑΕΠ μόλις 63%, η Γερμανία έχει το περιθώριο να αναζωογονήσει τις κατεστραμμένες υποδομές της και να βελτιώσει το υποτονικό εκπαιδευτικό της σύστημα.

Ο δημοσιονομικός χώρος, όμως, είναι πολύτιμος μόνο όταν χρησιμοποιείται σωστά.

Στην πραγματικότητα, το περιβόητο «φρένο Χρέους» της Γερμανίας –που περιορίζει τα ετήσια ελλείμματα του προϋπολογισμού στο 0,35% του ΑΕΠ– έχει αποδειχτεί εξαιρετικά άκαμπτο, και η επόμενη κυβέρνηση του Βερολίνου πρέπει να βρει τρόπο να το παρακάμψει, σημειώνει το ίδιο βρετανικό δημοσίευμα.

Επίσης, οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες δεν πρόκειται να επιφέρουν την πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη αν δεν υπάρξουν και σε αυτήν την περίπτωση σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Συγκεκριμένα, η Γερμανία θα πρέπει να επαναφέρει τα βασικά στοιχεία των μεταρρυθμίσεων Hartz που εισήγαγε ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Τα μέτρα αυτά ήταν που έκαναν τη γερμανική αγορά εργασίας σημαντικά πιο ευέλικτη από τη γαλλική και ήταν καθοριστικά για να μετατραπεί η Γερμανία από το «μεγάλο ασθενή της Ευρώπης» σε μία δυναμική Οικονομία.

Συμπερασματικά, χωρίς μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία, το μέλλον της Ευρώπης θα είναι ένα μέλλον με πολύ χαμηλή ανάπτυξη, συνεχιζόμενες ανησυχίες για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα και μία φθίνουσα αίσθηση της θέσης της σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας.

*Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»