Tη χροιά που τους δίνουν οι ανθρώπινες πράξεις.
«Ο αισιόδοξος ενδιαφέρεται για τη ζωή, ο απαισιόδοξος για το νόημά της».
Kάθε έτος που αποχωρεί παίρνει μαζί του και όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκειά του, αλλά αφήνει πάντα μία στάμπα πίσω του. Ένα στοιχείο «κοινής αποδεκτικότητας» που το διέκρινε και θα το κουβαλάει για πάντα στην υστεροφημία του. Δεν θα πάμε μακριά. Θα περιοριστούμε στα έτη της τρέχουσας δεκαετίας, η οποία ακόμα σχεδόν δεν ξεκίνησε και ήδη πορεύεται προς τα μισά της. Το 2020 ήταν αναφανδόν το έτος της πανδημίας. Οι εικόνες (κυρίως από το Μπέργκαμο) ήρθαν να στοιχειώσουν τα μαζικά υποσυνείδητα και η καραντίνα να οδηγήσει σε πρωτοφανείς αναστοχασμούς και εσωτερικές πιέσεις κάθε διαλογής…
Το επόμενο έτος λειτούργησε πάλι στο ίδιο μοτίβο, αυτό της πανδημίας, μονάχα που πλέον αυτή είχε μπει στο πιο κρίσιμο σημείο της, αυτό της άμεσης αναμέτρησης με την ουσία του προβλήματος (που ήταν η ανάγκη εξεύρεσης λύσης για το ξεπέρασμά του). Αν μπορούσαμε το έτος αυτό να το περιγράψουμε σχηματικά, μάλλον οι περισσότεροι θα καταλήγαμε σε έναν τύπο που φοράει μάσκα και σηκώνει τα μανίκια του για να τον εμβολιάσουν… Το 2022, ανεξάρτητα από δυτικές και ανατολικές προπαγάνδες, ήταν το έτος του πολέμου. Πύραυλοι, άρματα μάχης, στρατιώτες, συντρίμμια, πτώματα, ήταν το κυρίαρχο ντεκόρ την ίδια ώρα που πάνω σε αυτό καταστρώνονται πολυποίκιλοι σχεδιασμοί για το αύριο…
Το 2023; Είναι νωρίς για να μάθουμε τι κουμάσι θα είναι και αυτό… Βέβαια, τα ανθρώπινα δεν τα ορίζουν τα έτη, αλλά τα έτη παίρνουν τη χροιά που τους δίνουν οι ανθρώπινες πράξεις… Το σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι ξέρουμε τι θέλουμε αν αναρωτηθούμε. Διεθνή ειρήνη, πολιτική οξυδέρκεια και αποτελεσματικότητα, οικονομική ανακούφιση, υγεία, σωστές διαπροσωπικές σχέσεις και όσο το δυνατόν περισσότερες απολαύσεις. Το τι μπορεί πραγματικά να γίνει από όλα αυτά και σε ποιο μερίδιο το καθένα είναι αδύνατον να το ξέρουμε. Γιατί δεν είμαστε όλοι συντονισμένοι προς μία κατεύθυνση, δεν έχουμε τελικά όλοι τους ίδιους σκοπούς. Τα κίνητρά μας διαφέρουν, οι ανταμοιβές μας επίσης… Γιατί κάποιοι ξεκινάνε (και) το νέο έτος από θέση ισχύος και κάποιοι άλλοι από θέση αδυναμίας. Γιατί, δυστυχώς, στους καιρούς μας εξακολουθεί η προσπάθειά μας να μην αρκεί…
Προκύπτουν, δε, διάφορα σοβαρά και κομβικά ερωτήματα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, θα μπορέσουν οι μεγάλες δυνάμεις «να τιθασεύσουν τις ορμές τους» και να τα βρουν σε ένα κατάλληλο σημείο ισορροπίας; Θα μπορέσουν οι νουνεχείς στους διάφορους τομείς κοινωνικών δραστηριοποιήσεων να επηρεάσουν τα πράγματα περισσότερο από φέτος; Θα αναπτυχθούν σε ευρύτερο πεδίο κοινωνικές λαϊκές κινητοποιήσεις διεκδίκησης ουσιαστικών τομών; Εν τέλει, και επί της ουσίας και επί του πρακτέου, θα ορίσουν τις κατευθυντήριες οδούς οι λογάδες ή οι άνθρωποι των έργων; Αυτοί που κάνουν καριέρες μιλώντας για τα προβλήματα των άλλων δίχως να τα λύνουν ή όσοι βασανίζονται να βρουν απτές λύσεις για να μειώνονται σταδιακά τα προβλήματα; Αυτοί που ανάγουν σε ύψιστο «πλούτο» την άποψή τους και τα ανεδαφικά θέλω τους ή εκείνοι που κοιτάνε να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις και στα καθήκοντά τους; Αυτοί που ζουν γιατί έτυχε, ή αυτοί που θέλουν να δώσουν μορφή και νόημα στην καθημερινότητα;
Σε ατομικό επίπεδο, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις αδικίες, να βρούμε κίνητρα, να ακολουθήσουμε τις τάσεις των καιρών με αποτελεσματικότητα, να είμαστε παραγωγικοί, ορθολογιστές και να έχουμε στόχους για το αύριο; Τίποτα δεν διασφαλίζεται. Μη σας μοιάζουν εύκολα αυτά, δεν είναι. Γιατί ακόμα και οι προθέσεις -όταν υπάρχουν και είναι καλοπροαίρετες- δεν φτάνουν. Άλλωστε, είναι στις μέρες μας πολύ εύκολο να κατανοήσεις τον Leonard Cohen όταν έλεγε πως «δεν με θεωρώ απαισιόδοξο. Νομίζω πως ο πεσιμιστής περιμένει τη βροχή. Ενώ εγώ νιώθω βρεγμένος ως το κόκκαλο»…
ΥΓ. Για μένα προσωπικά το 2022 ήταν μία χρονιά που με ώθησε σε μία έντονη αμφισβήτηση ριζικών και θεμελιακών μου εσωτερικών πεποιθήσεων. Ήταν το γκρέμισμα των τελευταίων μου χρονικά βεβαιοτήτων. Ίσως τώρα να «ζυγίζω» λιγότερο, και να μπορώ να κινηθώ και πιο γρήγορα και πιο επιδέξια… Θα μπορούσα να πω ίσως και πιο αποτελεσματικά, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που περνάει μόνο από το χέρι μου, οπότε ας το αφήσουμε στην άκρη κάτι τέτοιο…
ΥΓ1. Καλή χρονιά σε όλες και σε όλους!
Πηγή: efsyn.gr
