«Κουβαλούσαν στους ώμους τους την Ελλάδα» οι Γυναίκες της Πίνδου. Τα κατορθώματά τους, με θαυμασμό και σεβασμό θα τα θυμόμαστε πάντα
«Κουβαλούσαν στους ώμους τους την Ελλάδα» οι Γυναίκες της Πίνδου. Τα κατορθώματά τους, με θαυμασμό και σεβασμό, θα τα θυμόμαστε πάντα όλοι.
Όπως και θα θυμόμαστε τον ηρωισμό, την πίστη, την τόλμη, το θάρρος και την αντοχή αυτών των γυναικών, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, μεταφέροντας πυρομαχικά ζεστά ρούχα, κουβέρτες και κάλτσες στους στρατιώτες.
Σήμερα βρίσκονται εν ζωή 13 γυναίκες πάνω από 90 ετών. Φέτος θα τις τιμήσει η Περιφερειακή Αρχή της Δυτικής Μακεδονίας το απόγευμα του Σαββάτου 29 Οκτωβρίου.
Στην ΕΡΤ μίλησε η 92χρονη Σοφία Χρυσοστομίδου απευθείας από το Τσοτύλι του Βοΐου Κοζάνης.
«Είχαμε γιαγιάδες στο χωριό και ότι μπορούσε η κάθε μια έκανε. Έπλεκαν κάλτσες, μπλούζες, γιλέκα, ο,τιδήποτε λόγω του κρύου. Κατόπιν τα πήγαιναν στους στρατιώτες. Η κάθε μια έκανε ό,τι μπορούσε με την ψυχή της. Εγώ τότε, ως μικρό παιδί, θυμάμαι μου άρεσε που έβλεπα να κάνουν όλα όσα έκαναν», είπε.
«Με εντυπωσίαζε το πώς ήταν η καρδιά τους μέσα, δεν φοβόντουσαν. Κατά τις άγριες ημέρες του πολέμου, ήμασταν ορφανά, με μια γιαγιά στο σπίτι, με αυτήν περνούσαμε την ώρα και αυτή βοηθούσε όπως μπορούσε. Και σε μένα έλεγαν να κάνω ό,τι μπορούσα, αλλά ήμουν μικρή (…) Θυμάμαι τη στιγμή που μπήκαν να κάψουν το σπίτι, όταν ήμουν με τη γιαγιά. Δεν βρήκαν κάτι στο σπίτι να κάψουν. Δεν μπόρεσαν να ανάψουν το σπίρτο και νευριασμένοι έφυγαν», είπε ακόμη στην ΕΡΤ η ίδια.
«Το βράδυ που ακούστηκε το “όχι” στους Ιταλούς και ξεκίνησε ο πόλεμος, σαν παιδάκια χαρήκαμε και χοροπηδούσαμε, αλλά ήμασταν μικροί και δεν θυμόμαστε πολλά. Τότε τα παιδιά ήταν και καθυστερημένα. Από το χωριό μας χάθηκαν αρκετοί. Σε τέτοια πράγματα να συνεχίσουμε να λέμε “όχι” όπως τότε στους Ιταλούς, και μάλιστα “με φωνή”», πρόσθεσε.
Κλείνοντας, έστειλε το μήνυμά της για την ημέρα: «Να μην ξαναδεί ο κόσμος τέτοια πράγματα. Δεν ξέρεις πώς να τα περιγράψεις. Αφήνουν πίκρες και πόνο μέσα, που δεν βγαίνουν».
