Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, διαχωρίστε τις ευθύνες σας

Προσπάθησαν με ζήλο να πείσουν πως η καταγγελία – μήνυση κατά του Αλέξη Γεωργούλη ήταν κάτι σαν κεραυνός εν αιθρία. Προφανώς η τακτική αυτή, του δήθεν αιφνιδιασμού, είχε να κάνει με την ίδια τη διαχείριση του γεγονότος εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Ή θα πρέπει να υποθέσουμε πως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε εξαρχής κενό πληροφόρησης ή ακόμη και ανεπαρκής πληροφόρηση ή, ακόμη χειρότερα, ενσυνείδητη ολιγωρία μπροστά σε ένα πολιτικά και ηθικά σοβαρότατο συμβάν;

Αν ακολουθήσουμε τη σειρά των συλλογισμών του Στέλιου Κούλογλου, ο οποίος εκφράστηκε δημοσίως, αυτός που εκλήθη να ξεκαθαρίσει την κατάσταση από την πρώτη στιγμή που έγιναν αντιληπτές φήμες, που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου, ήταν ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Ως επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε αυτός να διαφωτίσει τους συναδέλφους του, το πολιτικό γκρουπ στο οποίο ανήκει (LEFT) και την ηγεσία στην Κουμουνδούρου για τα τεκταινόμενα.

Ο κ. Παπαδημούλης, ο οποίος μίλησε στα ΜΜΕ, περιγράφει μία κατάσταση πολύ χαλαρή, ναι, αυτός είναι ο όρος που ταιριάζει καλύτερα στα λεγόμενά του. Μιλάμε πως κάποια στιγμή μετά τον Μάιο του 2020 και ενώ οι φήμες, όπως τις αποκαλεί και ο ίδιος και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους μίλησε στον Αλέξη Γεωργούλη. Ο κ. Παπαδημούλης είναι σαφής. Ο Γεωργούλης αρνήθηκε τα πάντα. Διέψευσε τις φήμες και καθησύχασε τον συνομιλητή του.

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης δεν είναι ούτε χθεσινός, ούτε και άπειρος. Πέραν τούτου, έχει βαθιά γνώση των κοινοτικών μηχανισμών και μεγάλη εμπειρία ως προς υποθέσεις Ευρωβουλευτών που κατέληξαν στην υποβολή αιτήσεων για άρση ασυλίας. Ξέρει, δηλαδή, πως από τη στιγμή που αρχίζει να κυκλοφορεί μία φήμη στο ημικύκλιο του Ευρωκοινοβουλίου, μέχρι την κατάθεση αιτήσεως άρσης ασυλίας περνά ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, οι αρμόδιοι Εισαγγελείς πραγματοποιούν διεξοδική προκαταρτική έρευνα προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία και να συμπληρωθεί ο φάκελος, ο οποίος θα προσκομιστεί στο προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου. Με βάση αυτά τα στοιχεία θα τεθεί το ερώτημα της άρσεως ασυλίας σε ψηφοφορία. Με λίγα λόγια, ο φάκελος πρέπει να είναι άρτιος.

Ο κ. Παπαδημούλης, ως έμπειρο κομματικό στέλεχος και παλαιός Ευρωβουλευτής, θα έπρεπε να προστατεύσει, αφενός τον θεσμό στον οποίο έχει εκλεγεί, το κόμμα που τον έχρισε υποψήφιο, αλλά και  αφετέρου τους συναδέλφους του, ομοϊδεάτες ή μη. Θα έπρεπε, δηλαδή, να θορυβηθεί ώστε να είναι σε θέση να θορυβήσει την Κουμουνδούρου και τον Αλέξη Τσίπρα.

Είναι γνωστό τοις πάσι πως σε περιπτώσεις κακοποίησης γυναικών, βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης, οι θύτες στην αρχή αρνούνται τα πάντα και καθησυχάζουν τους συνομιλητές του με γνωστά σεξιστικά κλισέ, κλείνοντας με νόημα το μάτι. Ο κ. Παπαδημούλης έχει θητεύσει επί δεκαετίες στην Αριστερά και γνωρίζει όλα τα παραπάνω.

Ωστόσο, φαίνεται πως πείστηκε από τα λεγόμενα του Αλέξη Γεωργούλη. Ειδοποίησε την Κουμουνδούρου. Ο ενημερωμένος Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να διερευνηθεί το ζήτημα. Ποιος θα μπορούσε να το διερευνήσει πέραν του κ. Παπαδημούλη, που είναι ο επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ; Προφανώς, η όποια διερεύνηση έπεσε στο κενό. Προφανώς, δεν κινήθηκε κανένας μηχανισμός.

Όμως, η Εισαγγελία Βρυξελλών από τον Μάιο του 2020 κίνησε τις διαδικασίες. Συνέλεξε στοιχεία και συγκέντρωσε πληροφορίες. Διαβάζοντας την ανάρτηση της Ελένης Χρονοπούλου στο Facebook καθίσταται ηλίου φαεινότερο πως, από κάποια χρονολογία και μετά και πάντως μετά τον Μάιο του 2020, ο Ευρωβουλευτής θα πρέπει να γνώριζε ή να είχε «μυριστεί» πως κάτι έτρεχε και πως κάποιοι έψαχναν στοιχεία γι’ αυτόν. Οι Βρυξέλλες είναι ένα μικρό, κακό χωριό, όπως λένε οι ντόπιοι. Τα νέα, κυρίως τα άσχημα νέα, κυκλοφορούν αμέσως.

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης ομολογεί πως δεν ασχολήθηκε με την υπόθεση αυτή, παρά μόνον από τη Μεγάλη Παρασκευή και μετά, όταν δηλαδή η Εισαγγελία των Βρυξελλών κατέθεσε φάκελο με αίτημα άρσης ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη στο γραφείο της προέδρου της Ευρωβουλής.

Εξ’ όσων παραδέχεται και η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Πόπη Τσαπανίδου, ούτε το κόμμα -και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας- ασχολήθηκαν με το ζήτημα, παρά μόνον από το Μεγάλο Σάββατο και μετά όταν κοινοποιήθηκαν στην εορτάζουσα Αθήνα τα καθέκαστα. Ελήφθησαν, τότε, οι αποφάσεις, που όλες κινούνται στον χώρο του αυτονόητου. Ο Γεωργούλης ετέθη εκτός ΣΥΡΙΖΑ, εκτός Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και του ζητήθηκε να παραδώσει την έδρα του. Η πολιτική ομάδα LEFT στο Ευρωκοινοβούλιο τον απέβαλε επίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκτοτε καλείται να διαχειριστεί μία πολύ βαριά πολιτική υπόθεση εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας.

Θα μπορούσε να είχε αποφύγει όλες αυτές τις εμπλοκές και να είχε ξεκαθαρίσει το τοπίο ανώδυνα και απλά, αν εγκαίρως είχε κινητοποιηθεί ο μηχανισμός και είχε -πάλι εγκαίρως- ξεκαθαριστεί η ενοχή του Ευρωβουλευτή. Εκ των υστέρων καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Είτε ο κ. Παπαδημούλης δεν ενημέρωσε επαρκώς και σωστά την Κουμουνδούρου και τον Αλέξη Τσίπρα, είτε ο κ. Τσίπρας επαρκώς ενημερωμένος δεν αντέδρασε ως όφειλε, εξοστρακίζοντας αυτόματα και χωρίς χρονοτριβή τον Αλέξη Γεωργούλη.

Υπάρχει πάντα μία τάση σε τέτοιες περιπτώσεις να διαχέεται η ευθύνη, ώστε να διαμοιράζεται η υπευθυνότητα και να μην εκτίθενται οι υπεύθυνοι.

Έχουμε να κάνουμε με μία καραμπινάτη υπόθεση κακοποίησης γυναίκας με επίθεση σεξουαλικού περιεχομένου. Ο συγκεκριμένος Ευρωβουλευτής φαίνεται να έχει προβεί και στο παρελθόν σε ανάλογες ενέργειες κατά γνωστού του προσώπου. Εκκρεμούν, άλλωστε, άλλες τρείς υποθέσεις όπου ο Ευρωβουλευτής επέδειξε κακοποιητική στάση. Σε μία περίπτωση καταγγέλλεται πως έγινε χρήση σωματικής βίας.

Πολλές πληροφορίες, λοιπόν, για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, με καταγγέλλοντες άτομα που εργάστηκαν στο ίδιο περιβάλλον με τον Ευρωβουλευτή.

Τίποτε δεν είχαν ακούσει εκεί στην Κουμουνδούρου;

Τίποτε δεν άκουσαν στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου, πέραν από τις… φήμες;

Κανείς δεν πήρε χαμπάρι, παρά μόνον όταν τα χαρτιά έφτασαν στο γραφείο της προέδρου του Θεσμού;

Η πολιτική ζημιά έχει γίνει και κάποιος πρέπει να καταβάλει το τίμημα. Τα κόμματα έχουν κανονισμούς και ηγεσίες. Οι ηγεσίες δεν είναι απρόσωπες. Στην Αριστερά υπάρχει μακρά παράδοση ως προς την απόδοση και ανάληψη ατομικής ευθύνης. Οι κύριοι Παπαδημούλης και Τσίπρας, οι επικεφαλής των Επιτροπών και των κονκλαβίων, οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις. Δεν μπορούν οι Γεωργούληδες να συνυπάρχουν με τους Αριστερούς ψηφοφόρους επειδή οι ηγεσίες αποφάσισαν να τους εντάξουν στα ψηφοδέλτια δια αλεξιπτώτου. Είναι υποχρεωμένες αυτές οι ηγεσίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους.