Οι άγνωστοι ήρωες της πυρκαγιάς στην Κερατέα
Μιλούν οι πιλότοι των δύο Canadair που έκαναν ρίψεις νερού, ενώ το σκοτάδι είχε καλύψει τον αττικό ουρανό.
Την Παρασκευή 8 Αυγούστου, ο ήλιος έδυε στις 8:25 το βράδυ. Εκείνη την ώρα, οι φλόγες εξακολουθούσαν να καίνε στην Κερατέα, στην Ανάβυσσο και σε άλλες περιοχές της νότιας και ανατολικής Αττικής. Η πυρκαγιά, που προηγουμένως είχε προκαλέσει τον όλεθρο, καταστρέφοντας σπίτια και 15.500 στρέμματα αγροτοδασικών εκτάσεων είχε ήδη περιοριστεί, ωστόσο τα πάντα προμήνυαν πως οι επίγειες δυνάμεις πυρόσβεσης θα έδιναν ολονύχτια μάχη για να αποτρέψουν μια νέα εξάπλωσή της. Και ξαφνικά, συνέβη κάτι πρωτοφανές. Στις 8:50 μ.μ. και ενώ το σκοτάδι είχε καλύψει τον αττικό ουρανό ένα Canadair 415 εμφανίστηκε πάνω από τις φλόγες πραγματοποιώντας ρίψη νερού.
Ενα δεύτερο 415 εμφανίστηκε στις 9:02 μ.μ., ρίχνοντας και πάλι νερό. Αυτές οι δύο υψηλού κινδύνου πτήσεις άφησαν άφωνους τους κατοίκους της περιοχής, καθώς ως γνωστόν, τα πυροσβεστικά αεροσκάφη δεν έχουν τη δυνατότητα να επιχειρούν μετά τη δύση του ηλίου. Αυτό το οποίο συνέβη ήταν ότι τα τέσσερα μέλη των πληρωμάτων των δύο Canadair, έχοντας την έγκριση της υπηρεσίας τους, αξιοποίησαν ακόμα και την τελευταία ικμάδα φωτός και απαρνήθηκαν κάθε πιθανό κίνδυνο για να δώσουν μία ακόμα μάχη με τις φλόγες.
Η Realnews συνομίλησε με τους τέσσερις αφανείς ήρωες της φωτιάς στην Αττική, οι οποίοι, για υπηρεσιακούς λόγους, επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Πρόκειται για τον σμηναγό Γ.Μ. και τον ανθυποσμηναγό Π.Κ., με 15 και 8 χρόνια υπηρεσίας αντίστοιχα, και για τον σμηναγό Σ.Π. και τον ανθυποσμηναγό Α.Κ., με 19 και 7 χρόνια υπηρεσίας αντίστοιχα, που υπηρετούν στην 383 Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων και Αεροπυρόσβεσης της Θεσσαλονίκης.
«Ιδιαίτερες απαιτήσεις»
Στην ερώτηση για τις ιδιαιτερότητες των δύο «νυχτερινών» ρίψεων νερού, τονίζουν ότι η εκπαίδευσή τους τούς επιτρέπει να ενεργούν ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες. «Η ρίψη αυτή είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις σε σχέση με τις υπόλοιπες αποστολές που εκτελούνται σε συνθήκες φωτισμού ημέρας. Η αποστολή πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά τη δύση του ηλίου, γεγονός που περιορίζει αισθητά την ορατότητα. Οι χαμηλές συνθήκες φωτισμού δυσχεραίνουν την ακριβή εκτίμηση του ύψους και της απόστασης, ενώ οι σκιές και η αντανάκλαση της φωτιάς στο έδαφος μπορούν να παραπλανήσουν τον χειριστή, ειδικά κατά την πτήση σε χαμηλό ύψος. Παρ’ όλα αυτά τα πληρώματα της 383 ΜΕΕΑ είναι εκπαιδευμένα σε αυτές τις συνθήκες και με βάση τους κανονισμούς και τις διαταγές της Πολεμικής Αεροπορίας μπορούν να εκτελούν ρίψεις μέχρι το τελευταίο φως, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν. Υπενθυμίζουμε ότι το τελευταίο φως είναι περίπου 30 λεπτά μετά τη δύση του ηλίου».
«Συνεχής εγρήγορση»
Οπως εξηγούν οι ειδικοί, με την απουσία του φωτός, η υδροληψία κυρίως ενέχει μεγάλους κινδύνους για τους πιλότους, καθώς το νερό είναι ασυμπίεστο και λειτουργεί σαν τσιμέντο αν το αεροσκάφος ακουμπήσει έστω και ελάχιστα σε αυτό. Ακόμα και χωρίς αυτές τις ακραίες συνθήκες όμως, οι πιλότοι των Canadair έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν πολυεπίπεδες προκλήσεις σε κάθε μέτωπο πυρκαγιάς. «Ο καιρός και ιδιαίτερα ο άνεμος μπορούν να μεταβάλουν αιφνιδίως τη συμπεριφορά της φωτιάς. Η μορφολογία του εδάφους -απότομες πλαγιές, χαράδρες και φυσικά ή τεχνητά εμπόδια, όπως οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος- επιβάλλει συνεχή εγρήγορση. Να σημειώσουμε ότι και η κατάσταση της θάλασσας παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Μπορεί η θάλασσα ή η λίμνη πλησίον της περιοχής της πυρκαγιάς να είναι ακατάλληλη για εκτέλεση υδροληψίας, γεγονός που επηρεάζει την αποτελεσματικότητα στις επιχειρήσεις. Η ένταση του ρυθμού των επιχειρήσεων με συνεχείς ρίψεις δοκιμάζει την αντοχή του κάθε πληρώματος, ενώ η ανάγκη συντονισμού με τα υπόλοιπα εναέρια αλλά και επίγεια μέσα καθιστά την επικοινωνία κρίσιμη για την ασφάλεια και για την αποτελεσματικότητα της επιχείρησης».
Μία μόνο σκέψη
Εν μέσω αυτής της κατάστασης, και ενώ γνωρίζουν ότι στο έδαφος χιλιάδες άνθρωποι αγωνιούν για τις περιουσίες τους αλλά και για τις ίδιες τις ζωές τους, είναι επόμενο οι τέσσερις πιλότοι να ερωτηθούν για αυτά που περνούν από το μυαλό τους την ώρα που επιχειρούν, για αυτά που λένε μεταξύ τους. «Την ώρα της προσέγγισης για ρίψη, η σκέψη μας είναι μία: να κατευθύνουμε το νερό με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια, ώστε να ενισχύσουμε τις δυνάμεις που επιχειρούν στο έδαφος και να περιορίσουμε την εξάπλωση της πυρκαγιάς. Η επικοινωνία μεταξύ των μελών του πληρώματος είναι λιτή και τεχνική, περιορισμένη στις απαραίτητες εντολές και επιβεβαιώσεις. Μόνο μετά την ολοκλήρωση της ρίψης και την απομάκρυνση από το μέτωπο υπάρχει χώρος για σύντομη ανταλλαγή σχολίων και την ικανοποίηση ότι συμβάλαμε ουσιαστικά στην κατάσβεση».
Και μπορεί οι τέσσερις αξιωματικοί να είναι συγκρατημένοι στις περιγραφές τους, όμως αυτοί που παρακολούθησαν την εντυπωσιακή ενέργειά τους δεν φείδονται χαρακτηρισμών. Ο πρώην πιλότος και δήμαρχος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, που λόγω της εγγύτητας της περιοχής του με τα μέτωπα της φωτιάς παρακολούθησε κάθε εξέλιξη, περιγράφει τους κινδύνους που αψήφησαν οι πιλότοι των Canadair. «Εκτός από τον μεγάλο κίνδυνο της υδροληψίας, είναι οι αντανακλάσεις της φωτιάς και το μικροκλίμα της, το οποίο μπορεί να σπρώξει προς τα πάνω ή προς τα κάτω ένα αεροσκάφος. Πραγματικά, το λιγότερο που αξίζουν αυτοί οι πιλότοι είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας», δηλώνει ο Γρ. Κωνσταντέλλος.
